Praktijk voor Balans in Body & Mind
DECEMBER 2022
* Uit balans is een onderdeel van in balans, misschien wel de start *
Wat word je soms heen en weer geslingerd in het leven, niet te kort. Denk je dat je alles (nou ja, bijna alles) op de rit hebt, gebeurt er weer iets waardoor je ondersteboven raakt en alles op losse schroeven lijkt te staan. Je raadt het al, dit is precies het leven. Waarbij ‘uit balans zijn’ onderdeel is van ‘in balans zijn’, zo veel geloof ik wel. Misschien is het wel de start of de onontbeerlijke ervaring die nodig is om te weten wanneer je in balans bent.
Zonder in detail te treden, laatst had ik zo’n ervaring, waardoor de nacht erop gevuld was met onrust en nare dromen, onveiligheid. Maar, bedenk ik me dan (à la Cursus in Wonderen), alles is liefde of angst. Tja, wat kies je dan. Dan is het niet zo moeilijk en probeer ik me weer te wikkelen in gevoelens van liefde voor alles en iedereen en het beste van en voor iedereen en alles te hopen. Klinkt best wel een beetje idioot als ik het zo zeg, naïef, en dat is het misschien ook.
Echter, als je alles bekijkt vanuit een hoger perspectief, is het hopelijk zo gek nog niet. We zijn hier om van elkaar te leren, dan is het minste wat we kunnen doen lijkt me, het goede voorbeeld geven. Zou ik het weer doen wat ik gisteren heb gedaan, waarbij iemand de gelegenheid misschien neemt om mij te benadelen; ik hoop het voor mezelf en mijn dierbaren niet. Maar ik sta er wel achter. Dubbel hoor. En zo heb je van die overwegingen en overtuigingen en gevoelens waar je soms doorheen moet, of nee, altijd doorheen zult moeten blijven gaan.
Ik ben gestart met voor mezelf beginnen, een avontuur. Ik weet niet waarheen het leidt, maar ik wil er graag mijn uiterste best voor doen en vanuit een puurheid, passie en verlangen, het beste van mezelf neerzetten, voor mezelf en voor anderen. Ik kan alleen maar hopen dat het slaagt en vertrouwen dat anderen daar geen misbruik van maken en ja, ik zal een beetje meer uitkijken. Niet ieders intentie is goed, helaas.
Maar ik geloof desalniettemin dat alle mensen deugen. Ze zijn misschien een verkeerd spoor opgelopen of kant opgegaan, zeker, maar dat is niet hun diepste verlangen. Net zo min als het het verlangen is van mensen met donkere gedachten, eruit te willen stappen. Iedereen wil leven. Alleen niet op die manier, ze willen dat het nare stopt. En geef ze eens ongelijk. Ik zou ze allemaal willen helpen, alleen wil af en toe maar niet tot me doordringen dat dat niet (alleen) aan mij is, maar juist aan henzelf. Hen het eigen recht van keuze teruggeven of liever gezegd, ‘laten’ is de basis van waaruit ze weer verder kunnen, niet het willen oplossen. Tricky.
Trouwens, over dat geloven dat alle mensen goed zijn, dat gelooft mijn moeder ook (en Bregman natuurlijk, die heeft er zelfs veel geld mee verdiend met die boodschap 😊, super. Mij zegt het dat het dus voor veel mensen leeft, deze hoop, gelukkig. Boek niet gelezen trouwens). Zo vertelde mijn moeder me eergisteren dat ze dat tegen de bakker zei, die oprecht verbaasd leek en zei dat dat op zijn minst ‘food for thought’ was. Waarmee dan hij weer geen brood mee verkopen kan, maar dat terzijde.
Ooit heb ik gelezen, dat het mooi of goed is om mensen te benaderen als een krop sla, dus niet boos worden waarom iemand niet zus of zo is of doet of juist wel, maar je (steeds) afvragen, zeker bij kinderen of mensen die erg zoekende zijn; ‘Wat is ervoor nodig om deze sla te laten groeien. Heeft hij water nodig, betere aarde, voeding, ruimte, lucht? En de mens(enkind); heeft hij/zij meer liefde nodig, meer zelfvertrouwen, meer grenzen, meer lef? Zeg het maar en vooral, onderzoek het maar. Ik weet zeker dat de wereld er mooier op zou worden wanneer we zo zouden gaan leren kijken.
Hoi, ik ben Roelien en ik begin voorzichtig aan (in mijn 2e levenshelft) te groeien en bloeien. En van alles te genieten wat me gegeven is, wat een voorrecht dat ik dit avontuur aan mag gaan, om mijn ~Dolfijn~In~Balans~ ook te laten groeien. En hallo nare dingen, jullie horen er ook bij. Zonder donker zou er geen licht zijn. Laat er veel licht zijn.
Fijne decembermaand, heb het goed. En voor degenen die hun dierbare(n) moeten missen, heb het ook goed alsjeblieft en weet je, voel je met hen verbonden, altijd.
liefs, Roelien
(O.a.) voor alle relschoppers, social media posters en mensen die zich wel eens alleen voelen (iedereen dus):
Het gaat om liefde en vrijheid hoorde ik Lisette Thooft (rebalancer en schrijfster) van de week zeggen in een online workshop.
Maar eigenlijk alleen om liefde zei ze direct erna: Want liefde is de ander vrijlaten. En vrijheid is dat ook :-)
Liefde is, en dat zijn mijn woorden, om de ander (blijven) geven, en niet per se om wat hij zegt en/of doet. Dat kan afwijken nl. van wat jezelf doet natuurlijk.
Ik doe hierbij gelijk een oproep aan families; kijk ajb om naar je familieleden, speciaal degene waar je het inhoudelijk niet mee eens bent in de fase waarin we nu leven . Hij of zij heeft je steun hard nodig. Kijk anders of je het onderwerp in elk geval een tijdje vermijden kan, zoek de verbinding met elkaar; focus daarop.
Zó belangrijk volgens mij in deze tijd.
En voel je juist moederziel alleen, trek aan de bel, familie, vrienden, een buurvrouw; doe het! Zoek ajb contact, ga een uurtje helpen als vrijwilliger ergens, of geef zelf een klein bosje bloemen weg aan iemand waarvan je denkt dat die het nodig heeft. Kom uit je isolement, zet een klein stapje en doe het vandaag nog. Je bent de moeite waard, zie het zelf en laat je zien. Gun de wereld jouw gezelschap, ook of juíst als je gelooft dat niemand erop zit te wachten en prima zonder je kan, juist dan.
De wereld zit gek in elkaar. Op de middelbare school kwam ik er voor het eerst mee in aanraking hoe het -helaas- soms werkt. Een lerares Frans kon geen orde houden en werd totaal verguisd door, voor mijn gevoel, echt iedereen, echt sneu. Tot het moment dat bleek dat ze ziek was en overleed, my my wat vond iedereen het ineens erg. En begrijp me niet verkeerd, dat vonden ze (gelukkig!) echt erg, maar ik stapte de 'voorsituatie' niet, gewoon niet, hoe dan. En niemand die het me uitleggen kon, als ik het al vroeg. Maar zo werkt het dus soms.
Mijn verklaring nu 35(!) jaar later, is dat de mens zelf goed is van binnen, dat geloof ik echt, maar daar soms het contact (in meer of mindere mate) mee is kwijt geraakt en door ernstige zaken om het zo maar te noemen weer teruggebracht wordt naar de kern, waar het werkelijk om draait; waarvan ze dus in daily life vaak niet bewust zijn, druk met geld verdienen, carrière, status, imago, noem maar op.
Dus, voel je je ongezien, probeer het te doorbreken while you're still here. Ik moet er wel bij zeggen, dat het niet eenvoudig is. Mensen snappen misschien niet waar je vandaan komt, voelen je noodzaak niet, hebben geen tijd of nog erger, begrijpen het verkeerd.
Blijf steeds maar kijken, onderzoeken, voelen wat jíj kunt veranderen. En geef zelf zou ik zeggen, leef je eigen wens(leven). Dan komt het naar je terug, daarvan ben ik overtuigd. Dus niet, wat heb ik nodig van de ander maar wat kan ik voor de ander doen. Daarmee kom je gelijk in je eigen kracht; win-win.
Waar het verder om gaat volgens haar (terug naar Lisette Thooft) en ik kan me daar helemaal in vinden, is in hoeverre je je soms extreem lastige zo niet impossible levenssituaties onder precies die omstandigheden waarmee je het moet doen, weet om te zetten naar liefde. Klinkt misschien ver van je bed, maar hear me out please. By the way, volgens Mahatma Revier zijn gedachten pas zweverig; geniaal, dank daarvoor.
Ik heb -geinsprireerd door Lisette dus- sinds gisteren (en een enkele keer daarvoor) een controlevraag ingesteld voor mezelf; stel je bent overleden en stel je kijkt terug op je leven en je wordt gevraagd wat je gedaan hebt, was dat goed of slecht, deed dat ertoe, hielp dat echt? De uitkomst is soms heel anders dan waar je op dit moment mee bezig bent; doet het er ècht toe? Het grappige of zal ik helpende zeggen, is dat je je dat nu kunt afvragen waardoor je je acties nog anders kunt kiezen, of in het geval dat het helaas net te laat is, met alle macht kunt proberen wat er nog te redden is. Dat is gelukkig vaak meer dan je denkt.
De drijfveer is liefde, de oplossing is liefde, het antwoord is altijd liefde. Voor jezelf, voor de ander. Als je verblind bent door boosheid en helemaal in die emotie zit, wordt het lastig. Maar oefen er eens mee, of je het dat voorstellen helpt, je de vraag stellen 'Wat helpt echt? Waar gaat het echt om? Wat is mijn beste actie en reactie'. In rust, kalmte en evenwicht kun je het beste overzicht bewaren. Wees mild naar jezelf als het niet ging zoals je wilde, oefen jezelf liefdevol te zijn. Kijk naar wat je mist, waar je behoefte aan hebt en kijk dan of je het jezelf kunt geven. Je zal jouw omgeving inspireren hetzelfde te doen en geruststelling geven, waar we allemaal zo behoefte aan hebben. Probeer te voelen, alle ongemakken; kijk naar je boosheid die het oproept, maar doe er niets mee. Ga op een meditatiekussen zitten of in een lekkere stoel en zit de storm uit. Het gaat voorbij. Het zijn als wolken die voorbijdrijven. Maak de juiste keuzes voor jezelf en je naasten. Als het bovenstaande met die controlevraag bedoel ik) je te ver gaat en misschien conflicteert met je geloof, stel jezelf de vraag 'Wat vindt een ander wiens mening je hoog heb zitten, hiervan; je kind, moeder, vriend of vriend(in). Wat wenst hij/zij je toe. Wat zou je een dierbaar iemand zelf wensen?
Ik heb sinds een paar maanden een pup; op training leert ze dat ze een keuze mag maken en hopelijk kiest ze dan het goede ;-) wat dan ontzettend enthousiast wordt beloond. We zijn in training om met elkaar op het goede pad te blijven.
Helpt het ècht op socials van leer te trekken met je ongezouten mening en op elkaar in te hakken met woorden. Ik zal te gevoelig zijn (waar ik overigens blij mee ben, het heeft ook vele voordelen), maar nee zo ga je niet met elkaar om. Is mijn overtuiging, het helpt niet. Vanuit huis heb ik het meegekregen (zowel het respect als ook, soms, genetische opvliegendheid). Het is een uitdagende tijd, maar de reward des te groter als het lukt. Kijk naar wat binnen je cirkel van invloed ligt..
Dus, als je het gevoel hebt er alleen voor te staan, kijk dan of hoe je denkt kunt veranderen. Ik heb geleerd 'òm te denken'; de situatie te zien als niet leuk (verre van), maar dan zal het toch (hopelijk?!) wel ergens goed voor zijn mag ik hopen? Een baan die het niet wordt.. Dat is vast omdat er later iets leukers/beters voorbij komt. Maakt niet zoveel uit of het echt zo is, om het te denken helpt al; je behoudt je moed. Zo belangrijk. Doorvoel alle emoties*, zeg 'hallo', dan kan het transformeren. Steun en support jezelf, in any way. Wat heb jij nodig, nu en straks.
*Aanvulling (ook tip van Lisette Thooft): Als je moeilijk in contact kunt komen met je gevoel, is het een goede tip om representant te zijn in systemische opstellingen.
Begin met iets kleins, doe het, knuffel jezelf, aai iets zachts (een vest, deken of knuffel), zet lekkere thee, eet gezond, en vooral lekker, luister een interessante podcast, lees een boek, luister mooie (klassieke?) muziek. Klassiek, ik luister het zelf niet zo vaak maar het doet echt iets met je gevoel en leid je naar plaatsen waar je nog niet eerder was, hopelijk fijne. Blijf om je heen kijken dus ook, je bent niet alleen, meer mensen tobben met iets dan je aan de buitenkant ziet. Zelfs dooddoeners en oneliner als 'elk nadeel heb ze voordeel' en 'what doesn't kill you makes you stronger' kunnen soms helpen, maar let op wat je intentie en onderliggend gevoel naar jezelf is; is het hardheid of mildheid, compassie? De mensheid heeft liefde en compassie broodnodig, het is geen overbodige luxe.
En zo is het.
Koppie op.
Met een fier hoofd en vol hart...
Uit Cinderella (2015):
Have courage and be kind.
Where there is kindness, there is goodness en where there is goodness, there is magic...
Het misverstand dat ontspannen heet en eigenlijk schatzoeken is
Neem de woorden 'yoga' of 'ontspannen' in de mond en je hebt gelijk al een paar mensen die afhaken of op zijn minst acuut weerstand ontwikkelen. Interessant! Vooral voor degene bij wie dat gebeurt. Zou hij/zij doorhebben welk potentieel daarachter schuilgaat? ik vermoed van niet. Vaak gaan ze er maar al te graag aan voorbij, hoe sneller hoe beter. Graag wijd ik deze blog hieraan en wie weet bij wie het wat aanraakt.. Dat zal niet eenvoudig zijn, want om het te willen veranderen, moet je er ten eerste voor open staan en ook nog inzien dat het waar is, dat je inderdaad weerstand hebt en ontwikkelt. Het gaat niet vanzelf weg, sterker nog, je traint het als het ware door er steeds van af te gaan. Weerstand is daarom ook heel makkelijk en dankbaar, dan hoef je er dus ook niets mee. Je bent verexcuseerd, iedereen snapt het, het is duidelijk. Maar als je nou eens erachter zou kijken.. het gaan ervaren.. doorvoelen.. je zelf de vraag stellen; wat speelt er echt? Ik weet zeker dat het je ook andere dingen brengt die je niet had verwacht. Durf je daarvoor open te staan, durf je je te laten verrassen? EIgenlijk is weerstand prachtig wanneer die zich laat zien. Waarom is er nl. weerstand. Er ligt hoogstwaarschijnlijk iets achter verborgen, iets heel moois; je zou het een schat kunnen noemen die heel goed bewaakt wordt. Zou je die schat niet willen ontdekken en toe-eigenen? Het is een heel persoonlijk proces, je moet zelf zo ver zijn om die stap te zetten. Hoe meer iemand je probeert over te halen, hoe meer je achteruit deinst. Vandaar deze blog, wellicht brengt het je op iets andere gedachten. De term 'ontspannen' bijvoorbeeld heeft in de Westerse maatschappij vaak een sfeer van sloomheid, inefficiëntie om zich heen (al begint het wel wat te veranderen merk ik). Alsof het actief zijn, focus hebben tegenwerken zou. Echter, uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat niets minder waar is. Doordat je je momenten pakt van absolute rust, stilte kun je op drukkere momenten juist beter je focus bewaren. Balans is het toverwoord. Ik vind het fascinerend om in deze Kum Nye yogavorm heel (lees, héél) langzaam te gaan en in het dagelijkse leven juist soepeler en met meer focus te functioneren (zowel zakelijk als privé). Daarnaast, wanneer je in ontspannen staat al je zintuigen zich openen, ben je juíst heel wakker en alert; een staat die je in daily life als het ware met je meeneemt dus. Voilà, één juweel uit de schat krijg je al op een presenteerblaadje aangeboden. Pak jij hem aan?
Het zaadje is geplant - over zakendoen en vriendelijkheid
Eergisteren (14 feb) ben ik naar de Kamer van Koophandel geweest om mij in te schrijven, nu zit ik mijn website te vullen; it giet oan.
Vroeger had ik een paar poesie-albums, het versje wat mensen erin schreven kwam of neer op 'vergeet mij niet' of 'wees altijd lief en blij en breng een ander goeds'.
Ik weet het, het is wat ongeloofwaardig misschien, maar ik ben gaandeweg een beetje zo(als dat laatste) gaan leven. Ik heb in het zakenleven rondgelopen, er werd me geleerd (en voor gedaan) om harder te worden, kouder, onverschilliger; een dikkere huid te krijgen. Ik heb het vast ook wel eens geprobeerd, maar gelukkig tot de slotsom gekomen, dat dit niet bij me past. Ik laat mezelf nu meer en meer zien, en al voelt het na al die decennia soms nog wat vreemd en onwennig, ik geloof dat dit dè weg is voor mij. Ik geloof ook dat dit het nieuwe zakendoen is; je dus meer en meer van jezelf mag laten zien èn tegelijkertijd zakelijk kunt blijven. Kwetsbaarheid is de (niet eens zo nieuwe) kracht. En ik zou het nog verder willen doortrekken; wanneer iemand - wie dan ook - onaardig is tegen iemand anders over wat dan ook, zegt dat iets over degene die onaardig is. Bij mij roept dat compassie op; kennelijk kan degene nog niet compleet aardig naar zichzelf zijn (anders zou hij/zij nooit zo doen). Ik kan me trouwens voorstellen dat niet iedereen dit volgen kan. Het begrijpen vraagt m.i. nl. een ruimer denkbeeld, niet een waarin je je beperkt tot bepaalde ziens-/denkwijzen. Laten we wel wezen, denken wordt in de westerse wereld schromelijk overschat. Om het bruggetje te maken naar de Kum Nye (spreek uit als 'Koem Njee') Yoga/Ontspanning, waarin beweerd wordt dat denken 'dead material' is; er wordt niets wezenlijks nieuws uit voortgebracht. Dit in tegenstelling tot inzichten die als vanzelf komen wanneer lichaam en geest in balans zijn. Welkom bij Dolfijn in Balans.
Alles binnen Dolfijn In Balans is nog gloednieuw en in ontwikkeling; ik zou het leuk vinden om te schrijven over wat jou/jullie aanspreekt. Wanneer je wil, laat het me svp per mail weten waar je behoefte aan hebt en ik zal het op me in laten werken en me melden wanneer ik voel dat ik iets zinnigs erover zeggen kan.
Heb een mooi vervolg van deze dag iedereen en... go gently.
Roelien